Πειραματικό εμβόλιο σε 7 δόσεις - [COM-42]

1. Σ’ όσους συντρόφους (και συντρόφισσες) στραβώνουν που τα πήγε καλά ο Κ.Μ. τόσο στον Εβρο όσο και στον κορωνοϊό θα ‘λεγα να παρηγορηθούν.

Όχι επειδή, δυστυχώς, τίποτα δεν έληξε ακόμα και στα 2 μέτωπα. Αλλά επειδή έχουν την ευκαιρία να σκεφτούν βαθύτερα το δίκιο τους, ότι δηλ. οι ΚΔ επιτυχίες εγκλωβίζουν στο επί τα αυτά τα κοινωνικοπολιτικά πράγματα. Αλλ’ αυτό το δίκιο, έστω και με αντίκρυσμα εν μέρει, είναι μόνο του στραβού το δίκιο. Διότι το πράγματι επίδικο είναι αλλού, δηλ. έξω απ’ τις ψευδοπροοδευτικές απάτες κι αυταπάτες. Η ΚΔ θα εκπροσωπεί πάντα το κοινωνικοπολιτικά καλύτερο όπως επιβεβαιώθηκε πολλάκις, όσο την κοινωνικοπολιτική προοπτική την πλαστογραφεί ο κάθε Πολάκης, ο Τσίπρας, ο Κυρίτσης και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, όσο δηλ. το αντίπαλο ιδεολογοπολιτικό δέος και δίκιο παραμένει σταλινοφιλελέ.  Ώστε οι πλαστογραφήσεις αυτές αποτελούν το γενικότερο και κύριο κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα κι όχι τα ΚΔ όρια, πάντα ψηλότερα των λοιπών πλαστών. Ακόμα κι όταν η ΚΔ τα κάνει λαμπόγυαλο όπως πχ. στη Λέσβο.

2. Είναι βέβαιο ότι όλοι έχουμε σκεφθεί τι θα γινόταν τόσο στον Εβρο όσο και στην πανδημία αν  το τιμόνι ήταν αλλού. Κι ότι κάποιοι έχουν ευχηθεί κυβερνητική αποτυχία στα αντίστοιχα μέτωπα (ή ψέματα ;). Αυτό κι αν είναι ιός σαρκοφάγος. Που επειγόντως χρειάζεται να το κοιτάξουν, αν και σ’ αυτό δεν αρκεί ο συμπαθέστατος Τσόδρας. Να το κοιτάξουν…

3. Η Ιταλία ολιγώρησε. Κορώνιασε έτσι και την υπόλοιπη ευρώπη ενώ κουβαλάει με φορτηγά κόσμο στα κρεματόρια. Κι ολιγώρησε μπροστά στις αντιπολιτευτικές κορώνες περί υπερβολών. Ο πολιτικός παρασιτισμός είναι αήτητος και θανατηφόρος χωρίς έγκαιρα κατάλληλα θεσμικά μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας του.  Η καραντίνα των διαγνωσμένων θετικών (Μπόρις, Ντόναλντ κτλ) καθόλου δεν αρκεί, άλλωστε λειτουργεί το e-gov στα μέτρα τους.  Η μεγάλη διασπορά γίνεται απ’ τα μη διαγνωσμένα και ανεπαρκώς ιχνηλατηθέντα κρούσματα πολιτικού παρασιτισμού που κυκλοφορούν ως θεραπευτικά ματζούνια.

4. Πολλοί μιλούν πια για «μεγάλες αλλαγές του τρόπου ζωής στον πλανήτη» την επόμενη μέρα. Που δεν αφορούν τις πολυάριθμες ανθρώπινες απώλειες ούτε την τεράστια οικονομική ζημιά αλλά κάτι βαθύτερο και ιστορικότερο.  Φαντάζομαι πως από διάφορες πλευρές τρέχουν ήδη σκέψεις μιας εντονότερης κατάρας κατά της παγκοσμιοποίησης ή μιας κατάρας σε διάφορες συνομωσίες ή μιας κανονικότητας ως μόνιμη αυστηρή κοινωνική πειθαρχία ή διάφορων στρατηγικών «ανοσίας της αγέλης»…  Οι βέβαιες αλλαγές ωστόσο δεν έχουν καθόλου βέβαιες τις άνω κατευθύνσεις. Όλα αυτά θα αναμετρηθούν με τον κατάλληλο εμβολιασμό του πληθυσμού σ’ ένα αγώνα δρόμου όπου καλούν τα τεκταινόμενα της εποχής. Μέσα από περίπλοκες διαδικασίες ανάπτυξης του αναγκαίου εμβολίου στο κοινωνικό εργαστήριο. Όχι, μην το ψάξετε στα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων που ξεσάλωσαν ως opinion leaders. Ξέρετε…

5. Μιας κι αναφερθήκαμε σε συνομωσίες, δεν χρειάζεται να είμαστε αφελείς αλλ’ ούτε ψεκασμένοι.  Ούτε οι γνωστές συστημικές μυστικές υπηρεσίες είναι αργόσχολες ή προσκοπικές οργανώσεις, αλλ’ ούτε φωτίζει ό,τι κατεβάσει κάθε φυλλάδα ή μεσημεριανάδικο.  Δυστυχώς δεν υπάρχει εύκολη συνταγή κατανόησης των πραγμάτων απ’ όσους ταυτίζουν την κατανόηση με «αποκαλύψεις», «σενάρια» κτλ. Πχ. η νοσηρότητα της αγέλης που τρέφεται με τέτοιου είδους «κατανοήσεις» αποτελεί εν μέρει ροπή της ίδιας της αγέλης κι εν μέρει ακριβώς συνομωτικά σχεδιασμένη αποβλάκωση.  Η δε ξαποβλάκωση είναι εν μέρει ατομικό κι εν μέρει συλλογικό κοινωνικοπολιτικό άθλημα. Που είναι γενικά μακρύ, αν και χρειάζεται τις ιδιαίτερα προωθητικές συγκυρίες του. Καληώρα.

6. Τόσο ο Εβρος όσο και ο ιός, ανέδειξαν (παρά τις παραφωνίες) θετικά κοινωνικά αντανακλαστικά, εθνικά και διεθνή.  Και συνειδησιακές αναβαθμίσεις, ιδιαίτερα στην ελληνική κοινωνία και τα εθνικά, όπως και τόνωση της αυτοπεποίθησης, της ενότητας, της ψύχραιμης αποφασιστικότητας, των δεσμών των πολιτών μεταξύ τους και μ’ όσους μάχονται στην πρώτη γραμμή των συνόρων ή των ΜΕΘ.  Ισως καταφέρουμε να τα αξιοποιήσουμε ως εφαλτήρια αναστροφής της παρακμής μας.

7. Απαντήθηκε επαρκώς προσώρας το προ του ιού  βαρύτατο συνειδησιακό και πρακτικό θέμα «Επιστήμη-Πίστη-Πολιτεία».  Βασικοί συντελεστές της απάντησης στάθηκαν χωρίς αμφιβολία ο «αυτοσυντηρητικός ρεαλισμός» (μ’ όλα τα εκπτωτικά του στοιχεία), ο Μητσοτάκης (υπερβάλλοντας εαυτόν) κι ο Τσόδρας (πολύπλευρα). Αφήνοντας ωστόσο στη θεούμενη μέσα στις αντιφάσεις της κοινωνία, ερωτήματα και κενά. Που η κάλυψή τους δεν είναι καθόλου απλή ούτε χωρά σ’ ένα μικρό σχόλιο. Και που σίγουρα ξεπερνά τον γράφοντα, που μόνο μικρή συμβολή ίσως επιχειρήσει αργότερα.

                                                                                                                            Δ.Τ.