Ο Λαζόπουλος και η Μεσαία Τάξη - [COM.6]

Σε μια αποκαλυπτική τσαντιροπαρλάτα του τελευταία ο ως άνω Λάκης, το ‘ριξε. Ακούστε το καλά, είπε, ο Σύριζα εκφράζει κι εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη...

Χάδι στο αυτί – χόρτο στο παχνί - του καθενός που νομίζει πως ανήκει στη «μεσαία τάξη» ενώ κατά συντριπτική πλειοψηφία ανήκει εκεί που η ελευθέρωση προαπαιτεί υποκειμενοποίηση. Προαπαιτεί δηλ. ανάληψη της πλήρους πρωτοβουλίας κι ευθύνης (άλλη κουβέντα εδώ ...) για την επίσης προαπαιτούμενη παγκοινωνική ελευθέρωση (πολιτικοικονομική & ιδεολογική απ-αλλοτρίωση...), καθώς εξηγούσε επίμονα κι ο θείος Κάρολος σε κουφούς αριστερούς (κεντροαριστερούς, σοσιαλδημοκράτες, πασοκνίτες, ρηγάδησες, αγριαριστερούς, σταλιναριστερούς, τροτσκοειδείς, εργατιστές, αριστεριστές, αναρχικούς, κτλ. προοδευτικούς αλτσαντιριώτες της εποχής). Του καθενός που αγνοεί ότι το μικροαστικό νοικοκυριό των  1000, 1500, 2000 (και πολύ περισσότερο των 500 ή της ανεργίας) καμμιά σχέση δεν έχουν με τη μεσαία τάξη των  4-5000 μηνιαίως και άνω – μιά διαφορά που δεν εξαντλείται στα οικονομικά αλλά διαχωρίζει ολικά-βιοτικά την κοινωνία, δηλ. διαμορφώνει κατά κύριο ποσοστό τα χαρακτηριστικά των κοινωνικών σχέσεων, τους ρόλους, το εμπειρικό υπόβαθρο του φρονήματος, την κατοχή της εξουσίας, τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές, την κοινωνική πορεία και προοπτική. Που αγνοεί ότι ακριβώς η μεσαία αυτή τάξη λυμαίνεται τη χώρα επί δεκαετίες εως σήμερα (στο πολλαπλάσιο των διεθνών τοκογλύφων...) ως διακομματικό τραστ εν μέσω κομματικών διαγκωνισμών, πουλώντας πανάκριβα στους πληβείους την (απαραίτητη, κατά τα άλλα ...) ειδική τεχνογνωσία σε διάφορους τομείς, καθώς και την (επίσης απαραίτητη κατά τα άλλα...) κοινωνική αρμόκολλα που διαθέτει, παρασιτώντας συστηματικά με πλήθος μυζητικές δραστηριότητες και μορφές, και ηγεμονεύοντας ιδεολογικά μέσα απ’ τις ταμπέλες του φιλελεύθερου και κεϋνσιαριστερού τόξου που την εκπροσωπούν – κόμματα και μίντια τ’ απλώνει μια χαρά, σκοτάδια και συνθήματα για κάθε φουκαρά – κι όλα αυτά σε απατηλή μικρομεσαία προοδευτική συσκευασία. Ο κατοχικός παρασιτισμός αυτός της εσωτερικής ελίτ, που ακόμα ως κι ο Μπαρουφάκης έχει καταλάβει κατά 70% (αν πάρουμε μετρητοίς τα λόγια του), που λαϊκίζει ασύστολα για να εξασφαλίσει απατηλά τη συμμαχία των πληβείων (με τη σειρά και κατά εποχή το κάθε τμήμα του, πριν αναγκαστεί στην «υπεύθυνη στάση» να τους πανοφορτώσει τα ασυμμάζευτα) και που αποτελεί το μακρύ χέρι του συνεταίρου μεγαλοαστικού παρασιτισμού στη χώρα, αποτελεί τον βασικό αντίπαλο της αναγκαίας κοινωνικής ανάταξης. Φυσικά το ανθρώπινο πλήρωμα του εν λόγω μεσαίου εσμού είναι επιδεκτικό αναπροσανατολισμού κι ενωτικής απ-αλλοτρίωσης (και εν ταυτώ κοινωνικά-παραγωγικά αναγκαίο) στους όρους όμως της ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμόνευσής του από το κοινωνικό σύνολο μέσω του κατάλληλου πολιτικού συστήματος και του σχετικού κινήματος...

Δ.Τ.